یارب الرحم.....

امان از غم هایی که به سینه می ماند و نمی شود آن را با کسی قسمت کرد...

فقط صبر باید کرد و صبر باید کرد و صبر....

و  تسلی دیگران است که شاید کمی آرامت کند...

من دریافتم که قدرت تاثیر تسلی دیگران به میزان وزن ارزش آنها در نزدتوست...

وگاهی جایش خالیست...

دلم گرفته

و سینه ام تنگ است

و قلم قاصر

زبان الکن 

و عقل معیوب

کاش می توانستم در خلوتی بنشینم و دنیایی اشک بریزم...

گویند که سنگ لعل شود در مقام صبر

آری شود ولیک به خون جگر شود...

 دست تقدیر به من آموخت که چقدر می توان مهربانتر بود اما حیف که دیر آموخت...

و چه زیبا سرود قیصر که ، گاهی چقدر زود دیر می شود

افکارم پراکنده است و دلم سرگردان نمی دانم چه نوشتم

برایم دعا کنید که سخت نیازمندشم.